Skip to main content

Publicatiedatum: 19/02/2017

Vanaf vandaag, zondag 19 februari 2017, zijn er nog 24 dagen tot de parlementaire verkiezingen in Nederland. Wat ga ik stemmen? Voor consolidatie van het huidige beleid, voor een populistische regering die beweert namens het volk te spreken, of voor verandering? Welke partij vertegenwoordigt mijn visie van Nederland en de wereld het beste? Maar minstens zo belangrijk wat is de mening van mijn vriend en hoe gaat hij stemmen?

In het verleden heb ik gemerkt dat we het niet altijd eens zijn en dat onze visie op de wereld soms verschilt. Alhoewel hij geïnteresseerd is in wat ik doe wanneer ik op missie ga, om naar mijn mening de wereld een betere plek voor iedereen te maken, is hij er niet altijd van overtuigd dat wat ik doe eigenlijk wel zin heeft. De afgelopen jaren heeft hij mijn pogingen om water en sanitaire omstandigheden in verschillende landen te verbeteren in twijfel getrokken. Hij vraagt zich af of deze pogingen nou echt verandering in de situatie brengen.

Dit punt kwam weer ter discussie toen we besloten de stemwijzer te gebruiken om de politieke partij te vinden die het beste onze individuele visie en ideeën weergeeft over hoe Nederland geregeerd moet worden. De website van de stemwijzer (stemwijzer.nl) heeft 30 stellingen opgesteld die met eens of oneens beantwoord moeten worden om zo de politieke partij te vinden die het beste aansluit bij je eigen mening. Een van de stellingen gaat over ontwikkelingshulp en luidt: “Nederland moet meer geld besteden aan de ontwikkeling van arme landen”. Na meer dan 35 jaar gereisd, gewerkt en gewoond te hebben in ontwikkelingslanden, is het geen verrassing dat ik het eens ben met deze stelling. Echter mijn vriend, geboren en getogen in Thailand, was het er niet mee eens.

Kieslijst met potlood

Het is niet de eerste keer dat we een discussie hebben over dit onderwerp. Maar toch willen we proberen er achter komen waarom onze mening over dit onderwerp zo uiteenloopt. Snel werd duidelijk dat alhoewel we het niet eens zijn over de oplossing, we het wel eens zijn over de onderliggende problemen en oorzaken. Verandering kan alleen plaatsvinden als het proces volledig wordt gedragen door lokale mensen en niet omdat er volgens onze arrogante westerse visie een verandering plaats moet vinden. Buitenstaanders zoals ik kunnen nooit die verantwoordelijkheid op zich nemen dat moeten lokale leiders doen. Wat ik wel kan doen is mensen opleiden en overtuigen dat bepaalde diepgewortelde gewoontes schadelijk voor de gezondheid zijn. Lokaal gekozen en niet-gekozen leiders moeten ervoor zorgen dat verbeterde sanitaire en hygiënische voorzieningen niet gezien worden als buitenlandse ideeën of een luxe die gekoppeld is aan rijkdom.

Mijn vriend komt uit een land dat laat zien dat verandering zonder buitenlandse steun of interventie mogelijk is. Verschillende organisaties hebben geprobeerd te leren van Thailands ervaringen en getracht te achterhalen waarom het een voorsprong heeft op andere ontwikkelingslanden. Een van de organisaties die dat geprobeerd heeft is WaterAid. Zij hebben onderzoek gedaan en hun bevindingen staan in een rapport met de titel “Evaluating the effectiveness of public finance for household sanitation in rural Thailand”. In het rapport staat de volgende alinea waarin duidelijk wordt wat de redenen zijn:

Binnen 40 jaar tijd werden in rurale gebieden in Thailand sanitaire voorzieningen aangelegd en nu heeft bijna iedereen de beschikking over een toilet. Deze vooruitgang werd tot stand gebracht met relatief weinig geld van de overheid en ontwikkelingspartners. De effectieve inzet van dit geld leidde tot aanzienlijke investeringen in sanitaire voorzieningen voor huishoudens. Het overheidsgeld werd met name ingezet voor opleiding en ontwikkeling van kennis, het monitoren en de promotie van hygiëne. In een later stadium werden lokale systemen ontwikkeld om problemen op huishoudniveau op te lossen, met name om financiële middelen te mobiliseren voor vooruitbetaling en problemen rond betaalbaarheid op te heffen. Het niveau van dienstverlening was voor iedereen hetzelfde en dit kwam omdat de regering één model latrine promootte (water-seal latrine) die prima past in de Thaise cultuur.

Aan het eind van het WaterAid rapport worden de belangrijkste conclusies nog eens op een rij gezet:

  • Sterke politieke wil en betrokkenheid bij de sanitatie problematiek waren de belangrijkste factoren die Thailand in staat stelde om ervoor te zorgen dat binnen 40 jaar iedereen toegang kreeg tot een sanitaire voorziening.
  • Een duidelijk institutioneel kader zorgde voor samenhang en duidelijk leiderschap om beleid te implementeren en kennis op te bouwen.
  • Extra beleidsinstrumenten zoals handhaving en stimulering van vraag naar sanitaire voorzieningen lijken effectief te zijn geweest.
  • Een aanzienlijk geldbedrag werd gebruikt voor opleiding, ontwikkeling van kennis, monitoren en promotie van hygiëne.
  • Daarna werd er meer geld uitgegeven aan materialen maar tijdens het hele proces werden de aspecten van het punt hiervoor niet vergeten.
  • In het begin was de strategie voor financiering van materialen niet speciaal gericht op de armen maar om de 100% te halen, werden er in het 5e plan (1980) subsidies uitgegeven voor materialen en dat werd meer dan 60% van het sanitatie budget in het 7e plan (1996).

Eigenlijk niets bijzonders en precies die dingen die het IRC ook steeds onder de aandacht brengt: politieke wil, sterk lokale betrokkenheid en leiderschap, ondersteund door effectieve strategieën en beleid, een institutioneel en regulerend kader, en voldoende financiële middelen en menskracht. Normaal gesproken hebben we de neiging om te zeggen: minder praten en meer doen. Maar is dat wel zo? Is het niet zo dat zolang wij de veranderingen initiëren en uitvoeren, de regeringen zich niet geroepen voelen om de leiding te nemen en zelf de verantwoordelijkheid te dragen.

Mijn vriend en ik zijn het misschien niet op alle fronten eens, maar we realiseerden ons dat we het wel eens zijn over het feit dat veranderingen door het land zelf geïnitieerd en geleid moeten worden.

Disclaimer

At IRC we have strong opinions and we value honest and frank discussion, so you won't be surprised to hear that not all the opinions on this site represent our official policy.

Back to
the top